این انتظار در تاریخ 18/1/1389 به سر آمد و اکران اولین قسمت این مجموعه در شبکه یک آغاز گردید و ای کاش هرگز این سریال نه ساخته و نه پخش می‌شد و منابع شناخت از این سرمایه‌ی گرانقدر بشریت و تاریخ ایران زمین، هم چنان در کتاب‌ها محفوظ می‌ماند و این چنین سخیف تحریف نمی‌گردید.

سکانس اول این مجموعه، طبق معمول اغلب سریال‌های سبک ایرانی با مسئله عشق و عاشقی شروع شد. آن هم نه از نوع «لیلی و مجنون» - «یوسف و زلیخا» یا ... و حتی نه از نوع عشق و عاشقی‌های معمول بین همه‌ی زوج‌های عاشق، بلکه از نوع عشق‌های چیپ خیابانی سریال‌های ایرانی، هندی و ترکیه‌ای و با نگاهی فمینیسمی.

سریال چنین آغاز می‌گردد که این دانشمند حکیم، در هجره‌ی صرافی خود نشسته بود که توسط داروغه‌باشی‌ها دستگیر و به محکمه کشیده می‌شود. در محکمه قاضی و شاکی که معلوم نیست چرا پشت به متهم نشسته است حضور دارند.

قاضی بسیار بی‌معنی از او می‌پرسد: آیا این زن را می‌شناسی؟! بعد به ناگاه شاکی، صورتش را با عشوه‌ای مصنوعی که حتی شباهت به رفتار زنان امروزی ندارد چه رسد به زنان آن دوره، بر می‌گرداند و نگاه جلفی به متهم می‌کند! زنی متعلق به قرن دوم، با آرایش بسیار غلیظ متداول در فیلم‌های ایرانی و هندی قرن بیست و بیست و یکم.

حکیم و دانشمند بدبخت جا می‌خورد که «او همسر من است، اینجا چه کار می‌کند»؟! و کاشف به عمل می‌آید که سرکار خانم، به رسم برخی از زنان دو دهه‌ی اخیر، بلافاصله پس از ازدواج مهر سنگینش را به اجرا گذاشته است! و قاضی نیز بدون نصحیت، ارتباط با بزرگ‌ترها و ریش‌سفیدها که هنوز هم متداول است، مانند قضات فمینیسم و خبرساز، آقا را راهی زندان می‌کند!

در سکانس دوم، جناب حکیم در بازداشت به یاد گذشته می‌افتد! معلوم می‌شود این آقا در دوره‌ای که پسران در بین 16 تا 20 سالگی و دختران در سنین بین 11 تا 16 سالگی ازدواج می‌کردند، تا سی‌سالگی مجرد مانده بود و بدتر آن که عاشق زنی هم سن و سال خودش و یا حتی بزرگ‌تر از خودش شده بود!

این خانم مجردی که به هیچ وجه شبیه دوشیزگان قرن بیست و یکمی هم نبود، چه رسد به دختران آن روزی، با ابروی برداشته، مژه‌های ریمل زده، گونه‌های سرخ شده از پودر‌های آرایشی و لباسی مخصوص میهمانی‌های زنانه‌ی آن روزی در کوچه و بازار با عشوه پرسه می‌زد. درست مانندی دختران شوهر نکرده و عقده‌ای امروزی که شب مدل آرایش مانکنی را در یک برنامه‌ی شوی تلویزیونی می‌بینند و صبح که برای خرید سبزی آش از منزل خارج می‌شوند، خود را شبیه به آن مانکن می‌کنند!

خلاصه آن که راه رفتن آن چنانی این خانم با سبدی مملو از انار مصنوعی در دست در کوچه‌های قدیمی، سریال طنز شب‌های برره را بیشتر تداعی می‌کرد، تا زندگانی مردم در قرن دوم هجری را! نمایش طنز نمادها و رفتارهای امروزی، در سرزمین‌ها و بافت آن روزی.

حالا از این خانم انتظار بیشتری هم نمی‌رفت، چرا که از وجنات، آرایش و عشوه‌ی ... ‌ای و ادا و اطواری که خودش برای خودش در کوچه باغ‌های قدیمی می‌آمد معلوم بود که کارگردانش در یکی از شبکه‌های تلویزیونی قرن 14 هجری شمسی مشغول فعالیت است، منتهی حرکت این دانشمند مسلمان و این شخصیت جهانی، آن هم در سن 30 سالگی بسیار تعجب بر‌انگیز بود که مانند پسر‌های جلف و لاابالی بعضی از محله‌های خودمان، با چشم چرانی تمام به دنبال دختر مردم افتاده بود(؟!)

بالاخره با بازگشت به خاطرات چگونگی آشنایی و ازدواج در هنگام بازداشت، معلوم شد که ازدواج این آقا هم مثل آشنایی و عاشق شدن پسرهای جوان و بی‌درایت در پارک‌ها صورت پذیرفته است. او عاشق شده و دختر هم که فهمیده ترفندش گرفته و بالاخره در این سن و سال توانسته یکی را طور کرده و عاشق خود کند، تاخچه بالا گذاشته و مهر زیاد می‌خواهد و جناب آقای دانشمند هم عشق جوانی کورش کرده، بدون این که آهی در بساط داشته باشد و هنوز به ثروت پدرش می‌بالد، هفتصد دینار مهر خانم می‌کند!

بدیهی است که این عشق‌های کوچه خیابانی با این مهر‌های کلان امروزی، حتی اگر بیش از هزار سال پیش هم اتفاق افتاده باشد، نتیجه‌ای جز طلاق ندارد. البته لابد محمد بن زکریای رازی بلد نبود، و گرنه نتیجه‌ی دادگاه را به ماهی یک دینار بر می‌گرداند تا عروس خانم امروزی، هفتصد ماه به دنبال مهریه‌اش بدود.

پس از ماجرای عشق و عاشقی و ازدواج ناموفق، به زندگی علمی این دانشمند بزرگ می‌رسیم. واقعاً باید از قلم سحرآمیز و کارگردانی بی‌بدیل آقای «محمد رضا ورزی» و همکارانش نهایت سپاس و تشکر را به عمل آورد. به نظر می‌رسد این سریال هم مثل بسیاری از سریال‌های دیگر از آن پتانسیل لازم و کافی برخوردار است که جناب آقای ضرغامی راه بیافتد در مجلس ... و برایش تعریف و تمجید و تأییدیه بگیرد. چرا که با دیدن اولین بخش این سریال، بیننده می‌فهمد که نبوغ و دانش محمد بن زکریای رازی، بسیار بیش از آن چیزیست که در کتب مستند تاریخی درج گردیده است. چرا که او نه تنها مانند ارشمیدس، نیوتن و سایر کاشفین، به ناگاه به اصلی پی‌نبرده و به کشفی نرسیده است تا بعد با آزمایشات آن را تکمیل کند، بلکه قبل از کشف نیز می‌دانست که نام کشفش چیست؟ چگونه به دست می‌آید و چه خواصی دارد؟!

او به شاگردان خود می‌گوید: قصد دارم الکل را کشف کنم! از تبخیر به دست می‌آید! پس از این کشف در عرصه‌ی علم پزشکی تحول بزرگی رخ می‌دهد! اغلب داروها با استفاده از این کشف من ساخته خواهند شد! واقعاً آفرین به این نبوغ. در هر حال از حکیم و دانشمندی که حتی تا سی‌سالگی در کوچه باغ‌ها به دنبال دختر مردم می‌افتاده، چنین نبوغ و کشفی نیز بعید نیست!

ظاهراً اطلاعات و معلومات اسلامی و قرآنی این حکیم بزرگ عالم اسلام نیز مانند معلومات شیمی و پزشکی‌اش می‌ماند! به هنگام مداوای یک شرابخور دائم‌الخمر می‌گوید: پیامبر اسلام که شراب را حرام کرده است، می‌دانست که چه ضررهایی برای انسان دارد!

اشکالی به این سخن نیست، خوب عشق و عاشقی و کشف‌های از پیش مکشوف شده، وقتی برای مطالعه‌ی ظاهر قرآن هم باقی نگذاشته بود که بداند شراب (مسکرات) را خداوند حرام کرده است و آیات دال بر حرمت نوشیدن مسکرات بسیار صریح است.

از فرازهای دیگر معلومات اسلامی این دانشمند مسلمان این است که می‌گوید باید جسدی را تجزیه کنیم. شاگردانش به او می‌گویند که این کار اشکال شرعی دارد و گناه است!‌ او می‌گوید: نیست. و برای این که ثابت کند این کار از نظر شرع مقدس اسلام نیز اشکالی ندارد می‌گوید: چون سقراط هم این کار می‌کرده است. البته شاید این دانشمند به خاطر فشار عشق یادش رفته بود که سقراط سه هزار سال پیش میلاد مسیح می‌زیسته است.

و آخرین سکانس نیز بسیار بیانگر تدین این حکیم مسلمان است!‌ او به شاگردانش می‌گوید: بیایید قسم بخوریم که ...، و برای قسم خوردن بدون این که کلامی بیان شود، مانند سرخ‌پوستان قدیم یا ماسون‌های جدید دستش را جلو می‌آورد و ما بقی دست خود را روی دست او می‌گذارند!

در نهایت فقط یک سؤال از نویسنده و کارگردان باقی ماند: اگر قرار بود پول زیادی بگیرید و شخصیت دانشمندان مسلمان و ایرانی را در سریال‌های خود به ابتذال و افتضاح بکشید، سریال کیمیاگر که به قول خودتان بیانگر زندگی و مرگ این نابغه‌ی بی‌بدیل تاریخ علم بشری است را چگونه می‌ساختید؟!

صدای شیعه: گسترش شبکه‌های اجتماعی در اینترنت و اعتماد بیش از اندازه افراد به فضای مجازی موجب شده تا اعضای این شبکه‌ها، بسیاری از اطلاعات خصوصی خود را نیز بدون ترس از شناخته شدن، با دیگر اعضا در میان بگذارند. همین امر، بستر مناسبی را برای فعالیت سازمان‌های اطلاعاتی و جاسوسی فراهم کرده تا با سوءاستفاده از اطلاعات شخصی افراد، از آن‌ها در فعالیت‌های جاسوسی و تخلیه اطلاعات بهره گیرند.

* اسراییل از طریق فیس‌بوک جاسوس استخدام می‌کند

یکی از شبکه‌های اجتماعی پربازدید در سطح جهان، سایت "فیس‌بوک" است که به گزارش "ویکی‌پدیا"، با دارا بودن بیش از 200 میلیون کاربر در سراسر جهان، از جمله فراگیرترین شبکه‌های اجتماعی دنیا محسوب می‌شود. بطوریکه این شبکه هم‌اکنون به 40 زبان مختلف قابل دسترسی بوده و نکته جالب‌تر آنکه بیش از 70 درصد کاربران این شبکه آمریکایی در خارج از ایالات متحده زندگی می‌کنند.

در این میان سازمان‌های جاسوسی و اطلاعات رژیم صهیونیستی نیز با تمرکز بر فیس‌بوک می‌کوشند تا با شناسایی اتباع کشورهای مختلف و سوءاستفاده از اطلاعات خصوصی آن‌ها، این افراد را وادار به جاسوسی برای رژیم صهیونیستی کند.

در همین رابطه، "رونن برگمن" کارشناس اسراییلی امور اطلاعات و نویسنده کتاب "جنگ مخفی اسراییل در ایران" به پایگاه خبری "بی‌بی‌سی" می‌گوید: زیر نظر داشتن شبکه‌های اجتماعی در اینترنت، حداقلی چیزی است که باید از سرویس اطلاعاتی هر کشور انتظار داشت‏.‏ 
برگمن تاکید می‌کند‏:‏ اسراییل از اطلاعات شخصی که به میزان زیادی در اینترنت یافت می‌شود، برای شناسایی افرادی که احتمال دارد به این رژیم کمک کنند، استفاده می‌کند‏.‏

* شنود مکالمات تلفنی، اعضای حماس را به اینترنت کشانده است
این کارشناس اسراییلی می‌افزاید‏:‏ اگر ‏50‏ سال دیگر پرونده‌های مخفی "شین‌بت"،‏ سرویس جاسوسی رژیم صهیونیستی، و همچنین سازمان اطلاعاتی ارتش این رژیم را باز کنیم، متوجه می‌شویم که تجهیزات جاسوسی اسرائیل از دستگاه‌هایی که در فیلم‌های تخیلی جیمز باند استفاده می‌شود، بسیار محیر العقول‌تر است‏.‏ 
برگمن با اشاره به چگونگی بهره‌گیری رژیم صهیونیستی از شبکه‌های اجتماعی اینترنت می‌گوید‏:‏ اگرچه سرویس‌های اطلاعاتی اسراییل معتقدند که از طریق شبکه‌های اجتماعی نمی‌توان جاسوس‌هایی را استخدام و به مدت طولانی به کار گرفت، اما در هر حال اطلاعات آنلاین ممکن است به سرویس‌های اطلاعاتی کمک کند تا افرادی را شناسایی کنند که ممکن است برای آنها مفید باشند؛ مثل افرادی که با حماس ارتباط دارند‏.‏
گزارش بی‌بی‌سی حاکی از آن است که اعضای جنبش حماس معتقدند که علاقه مردم منطقه غزه به شبکه‌های اجتماعی در اینترنت باعث شده تا رژیم صهیونیستی بتواند از این طریق جاسوس استخدام کند‏.‏

بی‌بی‌سی در این‌باره می‌نویسد‏:‏ مدتهاست که شبکه‌ای از خبرچین‌ها در کرانه باختری و غزه برای اسرائیل کار می‌کنند‏.‏ هدف اسرائیل نیز از داشتن چنین شبکه‌ای، مختل کردن فعالیت‌های گروه‌های مبارز است‏.‏ بطوریکه این هفته حماس اعلام کرد، هر فردی را که در حین جاسوسی برای اسرائیل به دام بیندازد، اعدام خواهد کرد‏.‏

در همین رابطه "ایهاب الحسین" یکی از سخنگویان وزارت کشور دولت حماس می‌گوید‏:‏ ابعاد استفاده از فیس بوک خیلی گسترده است‏.‏ بیشتر مردم متوجه مسائل امنیتی نیستند‏.‏ آنها به اینترنت مراجعه می‌کنند و درباره همه مشکلات شخصی و حتی در مورد همسر یا نامزد خود حرف می‌زنند‏ در حالی که ممکن است همین اطلاعات، علیه آنها به کار گرفته شود.‏ 
ایهاب‌الحسین می‌افزاید‏:‏ اینترنت به آنها (سرویس‌ جاسوسی رژیم‌ صهیونیستی) اجازه می‌دهد تا وانمود کنند که همه چیز را درباره مردم می‌دانند‏.‏
این گزارش در تشریح چگونگی ارتباط‌گیری سرویس اطلاعاتی رژیم صهیونیستی با کاربران اینترنتی می‌نویسد: ممکن است نیروهای سرویس اطلاعاتی اسراییل از طریق تلفن، ایمیل یا جاسوسان این رژیم که در منطقه مستقرند، با افراد مورد نظر تماس گرفته و از اطلاعاتی که از طریق فیس‌بوک به دست آورده‌اند، قربانیان را تحت فشار بگذارد تا آن‌ها را وادار به جاسوسی برای اسراییل کنند.
منبع: ایران