اکنون، اى بندگان خدا، تا ریسمان مرگ رهاست و گلویتان را نفشرده است و جان در بدن دارید، فرصت را غنیمت شمارید. اکنون که هنگام راه یافتن و هدایت شدن است و اکنون که بدنها در آسایش است و هنگام تلاش و کوشش است، آنچه از روزهاى عمرتان بر جاى مانده است, زمان مهلت شماست تا خویشتن را دگرگون کنید. اکنون، هنگام توبه است و زمان حاجت خواستن.
پیش از آنکه به تنگنا افتید، یا گرفتار وحشت شوید و جان از تن برود؛ و پیش از آنکه چهره نهفته ای که در انتظار آن هستید، چهره نماید و خداوند پیروزمند مقتدر شما را فرو گیرد، در اندیشه خویش باشید.
(بخشی از خطبه 83)
«سید رضی» در «نهج البلاغه»، در پایان این خطبه گفته است:
هنگامی که آن حضرت این سخنان را بیان می فرمود، تن شنوندگان مى‏لرزید و چشمها مى‏گریست و دلها مضطرب بود.